Fermoso petróglifo, catalogado como BIC, situado sobre unha laxa de pedra granítica fracturada que segue a caída da aba da ladeira. Nela podemos ver un conxunto de inscricións composto de cazoletas, círculos e animais. Posúe un desgaste lonxitudinal por mor da tradición asociada a esta pedra. Este petróglifo, descuberto no seu día polo “Equipo Arqueolóxico do Baixo Miño”, foi declarado Monumento histórico-artístico – Decreto 3741/1974 20 de decembro de 1974.

Atopamos un dos lugares máis fermosos para pasear en Monção, na contorna de Ponte do Mouro, entre as parroquias de Barbeita e Ceivães. A ponte, que nace sobre o río Mouro, é xa un punto de interese, tanto histórico como arquitectónico. Orixinario do século XIV, foi remodelado en 1627 e hoxe está catalogado como Ben de Interese Público. Atópase nun antigo camiño que viña de Braga, pasaba por Arcos de Valdevez e dirixíase a Valadares, Melgaço, São Gregório e Serra da Peneda, sendo testemuña xa do paso de arrieiros e peregrinos.

A visita a Monção non pode rematar sen unha visita ao famoso Palácio da Brejoeira -un edificio grandioso, de estilo neoclásico e con notas barrocas, de principios do século XIX, clasificado como Monumento Nacional desde 1910-.
Antigamente, foi o centro de vastas propiedades, actualmente fusionadas na mesma extensa zona onde se produce o famoso viño Alvarinho, así como un auténtico augardente de orujo. Dende 1977 consolidouse como un referente na elaboración desta variedade de viño, merecendo unha visita con dereito a cata de viños!

Situada na parroquia de Mazedo, é unha casa blindada de mediados do século XVII, dentro da típica arquitectura señorial alto-minhota, na que dúas torres flanquean o corpo central inferior e máis longo. Ten unha capela e un xardín romántico. O Morgado de Serrade foi instituído polo padre doutor Belchior Barbosa. Os seus sucesores e descendentes foron gobernadores e capitáns-maiores de Monção e viaxaron por Mozambique e as Indias. Instalouse en Serrade (1801), ao mando do marqués de La Rosière, sede das forzas de vixilancia fronteiriza.

A Fortaleza de Valença é unha das principais fortificacións militares de Europa, cuns 5 km de perímetro amurallado, con vistas ao río Minho, fronte a Tui. Un espazo de convivencia galego-minhoto, comercial e turístico por excelencia. Obra de arquitectura militar baluarteada, cuxos primeiros muros remóntanse a un asentamento da Idade de Ferro e que na actualidade presenta un sistema baluarteado, construído nos séculos XVII e XVIII.

Portal barroco, en granito, de grandes dimensións. É o único elemento que queda dunha antiga finca señorial, pertencente á familia Pimenta de Castro. É un exemplo de gran interese arquitectónico e artístico. No muro, cuberto por cornixa e merlóns achafráns, e delimitado por pilastras acolchadas con pináculos que as coroan, ábrense dúas fiestras de lintel curvo, co mesmo aparello acolchado.

Casa en forma de L invertida, na rúa Mouzinho de Albuquerque é un dos edificios máis importantes do Centro Histórico, en canto ao interese arquitectónico. Exemplo de arquitectura tardobarroca, pertenceu ao mariscal Champalimaud de Nussane, figura destacada do exército portugués que tamén foi gobernador da Praça Forte de Valença.

Situado ao leste, comunicaba co peirao do Río Minho e coa estrada de Monção. Desgarro no colo do Baluarte do Socorro; baixo el desenvólvese un túnel de cóbado, abovedado e protexido por unha varanda de ferro; Nesta estrutura ábrese a denominada Porta Afonsina e sitúase a antiga cisterna de São Vicente. Son estas portas as que, aínda hoxe, cruzan os peregrinos a Santiago cara á centenaria ponte metálica do río Miño.

Situado no extremo sur da Fortaleza, é a principal porta de entrada ao forte. A grandeza da fachada, o tamaño do túnel entre os dous extremos, a solidez dos seus muros transportan ao visitante á imaxinación dunha fortificación verdadeiramente invencible.
Ordenadas polo rei D. Pedro II, están protexidas polo ravelin da Coroa.

Construído en 1715, está situado na parte sur do castro. Con dúas salas rectangulares, rodeadas por un alto muro, un portal entre pilastras rematadas pola Pedra de Armas de Portugal e, debaixo, pola Pedra de Ataídes, no interior, baixo unha lousa sepulcral, xace o tenente xeral João Vitoria Miron de Sabione. , Gobernador. da Praza e fundador da Aula Real de Artilharia.